Lâ Havle Der! Şiiri - Mehmet İslami

İT: sürüsü küfür geldiği zemân
Nefise mukayyet olunuz amân
Mü’min fiiliyle BİNBEŞYÜZ Yıldır
Tehlike sinyâli verir Dîn-İmân

Bu ahvâlde ben kendimden utandım
Gelincikten Toroslara uzandım
Mü’min sanıp mürtedlere aldandım
Issız gecelerde yalnızlık yaman

Yahudi sistemi kancayı taktı
Zehirli hançeri sineme çaktı
Yaş SEKSEN İKİ’de harlayıp yaktı
Hayıflanır dünya yanıyor sanan

Bilirsiniz gönül dostu âşıklar
Ehli Hakka, manialar eşikler
Buyur eder hazır diye beşikler
Uyumayız; Yaratan der “UYUMAN”

Doğru; söyleyeni tam dokuz köyden
Bilirsiniz kovarlardı eskiden
Şimdi kâinattan kovulanım ben
Karışmış çer çöpe sap ile saman

Dağlar arasında ELLÂH’ı ile
Yaşayan İSLÂMİ bilmez ki hile
LÂ HAVLE der HAKK’tan olunca çile
Yaş döken gözünü kapladı duman