La Havle Şiiri - Yüksel Erentürk Yılmaz

Ne idüğü belirsiz üç beş tane dangalak
Çıkıyor sağda, solda konuşur salak salak
Ateist mi ne bilmem, Müslümanlığı meçhul
Rahatsızmış dinimden, cahil, züppe, avanak.

Benim yüce dinime dil uzatıp, kızanlar
Şunu çok iyi belleyin yoldan çıkıp azanlar
Hakaret, küfür değil, kahrından gebersen de
Bu ülke İslam yurdu okunacak ezanlar.

Açtın baldır bacağın, ben sana karıştım mı?
Hayâsızlık diz boyu, ben senle yarıştım mı?
Ne halt işlersen işle, burnunu sokup durma
Aklını başına al, ben hattımı aştım mı?

Allah aşkına kimsin? Fetva senin neyine
Okumuşun cahili, kalk git otur evine
Bu kadar mı doldunuz, kin, nefret, dahası var
Memleket sayenizde döndü savaş yerine

Bu ne kin, bu ne inat Ey İslam’ı bilmeyen
Burunları havada, anlı secde görmeyen
Bu hayatta bitecek, baharın ardı hazan
Allah aşkına göster, baki kalıp ölmeyen

İnandığımı yapar, inancımı yaşarım
Dil uzatma dinime sel sel olur taşarım
İnanmazsan sükût et, fazla günaha girme
Ben RESUL’ÜN peşinden yalın ayak koşarım.

Sen huzursuz olursun, inanan sükût bulur
Sen rahatsızım derken, dinleyen mutlu olur
Konduğunda kabire, en son yanında kalan
Sevmediğin ezanı okuyan hoca olur.

Dil uzatıp durmayın İslam’a artık tamam
Yıllarca çektirdiniz, artık yeter el aman
Bacımın mahremine el uzatıp açarken
Fransız süngüsünde can verdi Sütçü imam