La Douleur Exquis Şiiri - Ersin Eray Özgel

Gözlerimde bir harf büyüyor buna
dayanacağım Şeytan ıslık çalıyor buna da
üzüntülü bir gizem gibi sokaklarını dolaşıyorum Sıkıca tutuyorum kendimi sokağa karışmaktan
alıkoymaya
Gözlerini yok etmeye çalışıyorum Kör bir usturayla
Ama onlar yok olmuyorlar bana sokağı
dolaştıriyorlar Ben dolaştıkca Merdümgirizligim catlatiyor
Üçüncü şahsın yüreklerini Onlar bu yasa erdirdi beni anladım
Saftim işte çalan her şarkıda ağlayan yine bendim
Gelip beni vururdu o ruh tutuşturan bakışın
Onlarla ben hep sarılacak gibi bakardık
birbirimize
Onları dizimin dermanı saydım gücüm
bundandır. Nefesimin kilidi saydım onu burdan gelir
yaşamak hevesim
Şimdi
Hangi vakit Sokaklarında yürüsem
Gönlümde la belle dame sans merci
Nidaları yükselir
Hangi vakit pembe bir islık tutursam Kalbimi bir yıldız örseler