Lâ... Aşk'Lâ... Şiiri - Nevin Akbulut

Güneş vurdu gözlerime,
Kör vakitti gözlerimin, Göremedim.
Ve Sesin.. Sağır etti kulaklarımı,
Dar vakitti, duyamadım.

Aşk hep sağır dokunuyordu kirpiklerime,
Hissedemedim..
Hicret ederken bir bir umutlar gökyüzüne,
Uçtular, tutamadım.

Ruhumdaki Semazenler durmadan dönüyor,
Ve başım dönüyor..
Gecelere düşüyor, Yankılanışım.
Dünya dönüyor. Gece dönüyor,
Ay dönüyor, ve Güneş geliyor.

Aşk sağır oluyor ve kör…
Bir tek Ruh kurtuluyor çıplaklıktan.
Libasını giyindi Aşk’tan.
Bağrı açık bir elbise, kor.

Yalın ayak, haylaz bir Düş’tü yüreğim,
Ne kadar çocuksuysa yüreğim,
O kadar usluydu Yüreğin.
Şimdi öyle karıştı ki yürekler birbirine…

Birisi yağmur, diğeri Güneş’ti…
Biri üşüse, diğeri donardı.
Gözler hükümsüz vuruldu yüreğe,
Yağmurun izi durur dudağımda…

Arş-ı âla’nın sır kapıları aralandı,
Bir ses duyuldu tâ uzaklardan.
Lâ! ..
Aşk lâ….