Kuzuluk'da Şiiri - Eyyübi Dursun

İnce ince bir yağmur,
Yağar da bizi ıslar
Hasret gönlü kavurur
Kuzuluk'da,ey dostlar.

Kamelyada sarayda
Sohbet demlenir çayda
Biraz deminden koy da
Gönülden gide paslar.

Gezin,dağ eteğinde
Ballar bal peteğinde
Boyun aşk ilmeğinde
Darağacına toslar.

Bağlarında sefâ var
Güllerinde vefâ var
Kaplıcada şifâ var
Gevşer sinirler,kaslar.

Dağlar dağlara bakar
Güneş yüzleri yakar
Sular ciğerden akar
Billur doldurur taslar.

Bahcesine bağına
Mis kokan toprağına
Vatanın kucağına
Yetim,başını yaslar.

Gül açmış bahar gelmiş
Gül rengi rüzgar gelmiş
Göremedim yar gelmiş
Perde,gözümde puslar.

Yakın gayri,seferim
Dilsiz söyler hislerim
Ağlama ey gözlerim
Islanmasın libaslar.

Maskeler hep sıyrılır
Hak dostları gayrılır
İyi kötü ayrılır
Dahi hamlar ve haslar.

Eyyübim sıladaymış
Kardeşde,abladaymış
Amcada haladaymış
Hâlâ gariplik taslar.