Kuzular Şiiri - Rabia Barış 2

KUZULAR

Kara topuzlu kâfir böyle sardı dünyayı,
Söndürdü ocakları yetim kaldı kuzular.
Cihan, cihan olalı görmedi böyle bela,
Cehennem zebanisi günlük ölüm kuzular.

Yirmi birinci asır, çaresiz tıp dünyası,
Büyük küçük herkesin rafa kalktı hülyası,
İnsanı bitirmek mi bu virüsün sevdası?
Çoban karantinada,başsız kaldı kuzular.

Kim bilir bilinmezi bilim hâlâ derinde,
Gelmiş geçmiş ne varsa Allah’ın kudretinde,
İnsanlar azalıyor, dünya yerli yerinde,
Siz yeni bir düzene hazır olun kuzular.

Yola çıkma, yasak var, evinde kal, söz dinle,
Yasağa uymalısın övünelim seninle,
Halkın sağlığı için kurala uy evinle,
Çardakta kara koyun tek başına kuzular.

AH KORONA VAH KORONA

Öyle bir zaman geldi ki sanki dünya alt üst oldu. Bildiklerimizi unuttuk, bilmediklerimize alıştık. Birçok işyeri kapandı alet edavat rafa kalktı, Korona baş belası her şeyin önüne geçti; ona karşı nasıl korunacaksak, nasıl yapacaksak öyle yaşamaya başladık. Büyükleri ziyaret etmek, küçükleri koruyup kollamak bitti, yanlarına bile yaklaşamaz olduk birlikte bir çay içmek, hoş sohbet etmek hayal oldu. Rahat rahat çarşı, pazar dolaşmak yok yaşlılara, küçüklere evden dışarı çıkmak yok. Hepsini bir anda bitirdik. Eskilerin deyimiyle unu eledik eleği astık.
Bu Korona belasında herkes kendi başının çaresine bakmaya çalışmakta. Hastalar ağırlaşmadığı sürece kendi kendine aldığı ilaçlarla iyileşmeye çalıştılar. Ölenler birkaç kişiyle sessiz sedasız kaldırıldı eş dost arasında ağlama, söyleme yapılmadan, kalabalık olmadan cenazeler defnedildi, düğünler askıya alındı. Son üç, dört aydır giden gittiği yerde kaldı. Diyar-ı gurbette evinden uzak olanların hayvancıkları, çiçekleri telef oldu. Evler kapalı kaldı, gidenler gittiği yerde kaldı şehir dışına çıkmış olanlar. Bazı çocuklar annelerinden, bazı çocuklar babalarından uzak kaldılar. Şehirler sessizliğe büründü, sokaklar, parklar bahçeler aylardır öylece bomboş kalakaldılar. Her şeyi hazır yiyen insanımız bir anda neye uğradığını anlayamadı. Öyle ya dünya dönecek, varlıklı övünecekti. Böyle olmadı, evdeki hesap çarşıya uymadı.
Asrın sessizliğine büründü dünya. Çocuk bakıcıları, ev işçileri herkes kendi evine çekildi, herkes kendi işini kendi yapmaya başladı. Evde yemek yemeyenlerimiz evinde yemek yapmayı öğrendi. Bu arada genel olarak ekmekler evde yapıldı, memlekette un satışları patlama yaptı. Allah’tan elektrik var da herkes her istediğini kolaylıkla yaptı. Hele hele internet bu sırada can simidi oldu. Buna rağmen buhranlar ve ruhi hastalıklar çok fazla artış gösterdi. Çağın getirdikleri götürdüklerinden fazla oldu, buna da şükür diyoruz, Allah beterinden saklasın. Allah gökten ne indirdi de yer kabul etmedi daha kötüsünden yüce Allah’a sığınırız akla gelmeyen başa geldi. Şu anda okullar tatil, kurumlar kapalı, camiler kapalı daha neler neler pek çok örneği var bu arada hastaneler, eczaneler açık buralar ana baba kapısı gibi az kendini sokağa atan kendisini eczanelerde buluyor her şeye rağmen gelecek günlerin iyi olacağını diliyoruz. Rabbimiz var, umudumuz var, duamız var.

Rabia BARIŞ

Kitabımdan