Kuzucuk Şiiri - Ergün Çetin

Hayat boğum boğum gözlerinden akarken
Karlı dağlar yaşamına teselliydi kuzucuk
Yıldızlardan düşlerine umut akarken
Şafakları gün yüzüne hasret kuzucuk

Güneşle buluştuğun bir bahçende olmadı
Göz göze gelemedin o ışıkla bozkırda
Karanlık sabahların avuntusu papatya
Tebessüm yerleştirir tok gönlüne kuzucuk

Yetim hakkı yiyene masum kavlin olmadı
Sebat ettin varlığına şükrederek tanrıya
Tevekküle tebessüm eden kim ki çukurda
Sabrının ödülüdür cennet mekan kuzucuk