Kuzu- Ateş-yıldız-kurt Şiiri - Orhan Sezai

Usulca döküldü
Kavalımdan nağmeler
Uzun bir hava var
Güneş koynunda gecenin
Bulutlar yorgan
Gece ateş yakar duman olurdum
Ateşle dans eder dururdum
Gündüzleri kuzuların sessizliğini okurdum
Sesli sesli
Sonra bir gece
Ardından her gece heybemden
Sonra Paçamdan etimden kaptırdım
Kendimden parça parça
Cızırtılı bir ses radyo da
Pilini ısırıp ısırıp dinledim
Bitti yine ısırdım pili
Benden kopardıkça birileri
Ben hep ısırdım kendimi
Pilimi
Yıldız saydığım vardır bazen
Şafak sökümünü çok diktim
Yada yağmur damlaları
İle avuttum kendimi
Sıkıldım kuzulara sevmediğim
Şarkılar söyledim
Ağladım
Sustum
Uyudum
Uyutmadılar
İlginçti geviş getire getire
Gülümsediler
Kuzu ateş yıldız kurt
Ve yaşatmadılar hayallerimi
Tutunamadım…