Kuzgunun Ölümü Şiiri - Halil Emre Tarım

Mavi kubbeyi sarmaladığında kara bulutlar
Ateş kaplı gözlerinden kül yağdırdılar.
Onlar ki en masumun rengini çalanlar,
Sonsuz nefretin ızdırabında boğulacaklar.

Ölümü bendine sarmış bir siyah kuzgun,
Ecel dağıtıyor süzüldüğü göklerde.
İzleyenler ki en yüksek dağlardan, suskun;
Gömülü kalpleri, gölgelerinin içinde.

Onlar ki yıkımın en acı habercileri,
Çökmekte fezaya doğru ayaklarının dipleri.
Sönmekte, sönmekte öfkeyle yanan gözleri
Kaplamakta tenlerini, saçtıkları külleri.

Uçuşuyor ölümden kalan tüyler göklerde,
Küllerle karışmış kordan toprağın üstünde.
Geceden daha gece kokan kara cesedinde,
Yağmurun ezdiği küçük, suçlu bedeninde.

Süzülen her tüy değdiğinde yeryüzüne,
Güneş daha da yükseliyor, siyahların içinde
Göklerdeki son kuzgun yere düştügünde,
Işık daha da yükseliyor, ölümlerin içinde.