Kuzguni Seremoni Şiiri - Nurşah Şenel

Bir seyrüsefere daha yok sabredecek halim
küçük kız çocuğu sezişlerimin seyriyle aram
hayli limoni
ya gel hep burada kal
çok şekerli sevdiğin vişne marmeladını
birlikte yiyelim
bolca yemiş toplayalım seninle
ve daldan ilk koparış heyecanına kapılarak
onları yıkamadan yedirelim birbirimize
en pasaklı halimizle
ya da git
giderken rüzgarla da tokalaş ki
ayak izlerini de silip süpürsün ardınca

Ben olmaya çalış biraz
beni anla
yerle göğün birleştiği yere bakarken
kısılan gözlerim gibi yaş döksün kalbin
kalbini bir iki çimdikle ki
uluorta kırmasın benim kalbimi de
beklesin
birileri gitsin
öyle etsin ne edecekse
nasıl olsa hükümsüzüm kalbinin
perdesiz haline
bilsem bile yaşatacaklarının bana
kuzguni seremoniye döneceğini
yine de için için özlerim
iğdelerin altında beni kandırmaya
heveskar halini bile…