dört duvar arasında yalnızlık
hüzün dökülür sanki camlardan
pencereler kapalı, kapılar kilitli
tüm insanlar ölmüş sanki
perdeleri aralayıp da çıksan
kanatlansan göklere
ölü ruhlara çarpacak gibisin
ayaklarını basıp da toprağa yürüsen
her adımda bir mezar çiğneyeceksin
çığlık atsan göklere
bu kuzguni ölüm nedir
kim aldı canlı cesetlerden kalplerini
kim bu masum duygular katili
pörsümüş çehrelerdeki nur nerede
hangi günah karartır böyle adamı
kaç istilada yara almıştır insanlık
kaç savaşta tutsak düşmüştür aşk
insan selindeki bu yalnızlık nedir…
Kayıt Tarihi : 29.5.2009 22:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!