Yolları kapatırcasına kar yağsın
Dağlar, beyazlar içinde uzaklaştırsın seni
Alafranga ezgilerin lüzumu yok
Sesimden çizmek gözlerini
İtinayla saklamak mahzun anıları…
Konuşmaya takatim yok
Düşünmek de karıncalandırıyor yüreği
Nereye kadar sürer, tökezlemez mi bu çıldırış…
Gelecek o günler gelecek.
Sen içimde kül ve duman…
Korkma! Gölgen olmam artık dar sokaklarda
Yollarda eriyen buzlar, güneşin şavkında
Ve artık çatısız damlar, sadece özlemli anılarda
Korkma! Gölgen olmam artık sağanak yağmurlarda…
Ne can dayanır yaşamın ebruli ihtirasına
Ne dudaklardaki suskun kıpırdayışın
Bir sabah horozlardan önce uyanacam güneşe
Korkma! Gölgen olmam artık sabahlardaki güneşine
Haziran 21’inin uzun ve serin gecesi
Hiç beklemeden ayı, kafese almayı
Alıp, yastığına koymayı bir sevdaya tutuşurken
Alıp, gündüzlerde saklamayı,havin karanlığındaki kuzguni çıkmazı.
Korkma! Gölgen olmam artık, özlediğimde seni, savrulduğum akşamlarda…
Kayıt Tarihi : 17.12.2010 20:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!