Kuzguncuk Sôylencesi Şiiri - Müntehir Uyar

Yagmurdu eşlik eden
Omuzladigim hayatın yanına ek
Fenere ulaşmayı denerken
Yolun sonu olduğunu görmekti günün başı
Sonra yağmurun yerini martılar alir
Üsküdar a giderken Kadıköy de yolunu sasirmakti
Kuzguncuk ta öğle rakisiydi günün ortası
Martıların yerini senin almandaydi sıra
Döngü bu ya sıra bozulmamaliydi
Üçüncü dönüş hep sanaydi
Karsimdaydin
iskelenin sırtındaki ürkek martı
Konuşmaya başlıyoruz susarak
Seni anlıyorum adam
İçindeki ayak sesleriyle
Üstüne basılan ayak izleriyle anlıyorum
Hepsiyle
Herşeyinle anlıyorum
Susarak anlıyorum seni
Bekleyerek sabrederek
Aynı şarkıyı sabahlara kadar dinleyisindeki acıları tahmin ederek
Gecenin sonunda babam olacağını bilerek
Döngünün dördüncüsü de tamamlanır
Söylence bu ya burda biter
Bir gece altıya çıkarırım gizlice
Önce kağıt kalem olur babamı yazarım
Yazdikca katlarım katladikca yağmur damlar ellerimden toprağa düşersin döngüyü altı ettiğimde.