Kuzgun Şiiri - Yorumlar

Zeki, taklitçi, empati yeteneği olan
Mitolojik, asil bir kahraman kimi zaman Kuzgun.
Ölümün ve yaşamın habercisi de bi yandan...

Şair arafta kalmış, duygularını tarif etmek için Kuzgunu konuk etmiş evine.
Çok güzel bir çeviri.. İçerik ise zaten iyi..

Şaşkinlik ve korku yüklü ruyalar

Bazen hissetmediğim, hissedemediğim daha doğrusu keşfetmediğim baskılanmış duyguları bir şekilde dışarı atıp içimi döküyorum yalnız başıma. Okurken ben pek şey anlayıp anlam veremesem de içimdeki bir şeyi etkiledi ve içimi döktüm. Sözcüklere dökemeyeceğim bir şeyler hissettim, berki de gereksiz ve anlamsız şeylerdir bilmiyorum. Arada bir yaparım bunu, niye yazıyorum bilmiyorum ama. kimi zaman durduk yere ağlarım kimi zaman ağlatacak bir şiir bulana dek.

"Aptal," dedim, "dön hayata; Tanrın sana acımış da
Meleklerini yollamış kurtul diye o anıdan;
İç bu iksiri de unut, kurtul artık o anıdan."
Dedi Kuzgun: "Hiçbir zaman." aslında baştan sona bi soluk..müthiş güzelsin kuzgun..

tane tane, nakış gibi işlenmiş bir şiir...şaka yapıyorum tabi. bence tamamen yapmacık, zorlama, abatı , yapay ve ruhsuz bir şiir. insanların kötü olan şeyleri bile sırf ismi var diye övmelerini zaten hiç anlamamışımdır. ingilizcesinde de aynı yapaylığı hissedebilirsiniz.
tam bir balon !

şiirin çevirmeni çok iyi .Ülkü tamer çevirisi harika

şiirin iyi bir çevirisi olursa daha çok beğenileceğini düşünüyorum. son yapılan çevirilerinden biri ile değiştirilirse daha iyi olacak.

Dünyada çok okunan şairlerden ama biz pek tınlamıyoruz galiba :)

Çeviri şiirlerde zaman zaman hayal kırıklığına uğradığımız doğrudur. Örneğin yukarıdaki şiirde kıta sonları sadece “nevermore: hiçbir zaman (asla)” sözcükleri ile bitiyormuş gibi gözükse de, şiirin ilk bölümlerinin “evermore; ilelebet-daima” sözcükleri ile noktalanışı görürüz. Diğer bir deyişle, metnin orijinalinde “daima ve asla” lar arasında ses uyumu vardır…

İkinci olarak, şiirsel bir metni değerlendirirken onun hangi tarihte, ne koşullarda, kim tarafından, hangi üslupla yazıldığına dikkat etmek lazım. Kuzgun (The Raven) 1845 yılında yayımlanmış olup şiir tarihinde çok önemli bir yere sahiptir. Öncelikle, küçük yaşta babası tarafından terk edilmiş, sonra annesini yitirmiş; ilk eşi Virginia’yı henüz 24 yaşında iken veremden kaybetmiş; dolayısıyla terk edilmeye ve ölüme doğrudan endekslenmiş, ayrıca ölmüş kadınlar üzerine çok sayıda eser üretmiş (Annabel Lee, Lenore şiirleri, Ligeia- kısa öyküsü gibi), ancak aslında öykücü olan bir şaire ait. Ölmüş kadınlar onda adeta birer simgeye dönüşmüştür…

Kuzgun şiiri biraz epik tarzda yazılmıştır. Ölümün dünyasından gelen hayalî bir kuzgun ile ölüme kurban verilen sevgili Lenore arasındaki gidiş gelişleri ve şairin her ikisiyle beyninde kurduğu ilişkiyi hem öyküsel hem umutsuz bir dille anlatır. Bir bakıma “kuzgun” şairin bilinçaltıdır. Lenore yoktur artık. Ama onun ebedî kayboluşunu vurgulayan, pek az konuştuğu halde olanaksızlıkları kesin bir dille hatırlatan kuzgun vardır…

Aslında yazacak çok şey var daha. C.Baudelaire’in ömrünün önemli bir kısmını Poe çevirilerine ayırması, onun kıta Avrupa’sında tanınmasına büyük ölçüde yardımcı olması, Cumhuriyet dönemi şairlerinin Fransız yazınından fazlasıyla etkilenmesi, Poe da dâhil olmak üzere o edebiyatın, o dönemde ülkemizde başat rol oynamasına dair notlar mesela… Ama yerimiz ve durumumuz buna müsait değil…

Sonuç olarak güçlü bir şair/yazarın unutulmaz bir eserini tanıttığı için antolojiye teşekkür ediyorum…

Şiir özgün bir şekilde yazılmış ve Kuzgun ile dertleşmesi belki de motivasyonunu sağlamış yazarın.Kuzgun ile dertleşmesi belki bir hayal ürünü zira anlatım güzel olmuş.Diyalog oldukça hoştu ve sonuçta : o gölgede yüzen ruhum kurtulup ta tahtalardan kalkmayacak.Hiç bir zaman.Haklı duygular yazarla perçinlenmiş.Güzel şiir.Saygılarımla.