Kuzgun Payı Şiiri - Yusuf Bilge

Köklerden iz süren usta Boyacı,
Özündeki doğal rengi bulur mu?
Belagat esriği sözde Simyacı,
Öylesi buluşa kefil olur mu? ..

O ki, dilbazlıkta ününe kirve,
İltifat eyler mi umur nazına? ..
İlgisi güdümlü, saçması zirve,
Elbet ahraz kalır sözün azına…

Ez-cümle tiradı alçı misali
Değdiği dudakta kaskatı donar;
İnci piyasası kesat besbelli,
O taş leblebiye çok müşteri var…

Hiçlik uykusunun varlık düşünde,
Zanlarını yer de şöhret oburu,
Afra sofrasının ikramı sayar,
Tafra salatası abur cuburu…

İşte böyle densiz bir nice kuzgun,
Ölü söylemlere üşüşmektedir;
Garibim şiirse, gözden ırakta,
Mayalanıp meye dönüşmektedir…

YUSUF BİLGE