Kuzeyin İnsanları Şiiri - Mehmet Ekici ( ...

Bahtını bulmuş bir gelincik gibi
Yollara düştüğümde
Yüreğimde ıssız bir rüzgar ve bir orman tenhalığı
Avuçlarımda sabır ağacının yontusu
Ve birden bire yağan
Sıradan sağanaklar ülkesinde
Tarifsiz birçok acı dolaşıyor içimde
Aşkı, Mecnun öğretseydi bu kente
Böyle deli deli gezer miydi ki
Leyla’ya benzemeyen bu kızlar
Neden ki erkekleri yalnızca gözlerinden vururlar...

Şansımın ve tecrübelerimin türevlerine dair ne varsa
Üst üste ekleyerek
Flu bir gökyüzünün en tenha mekanına
Hapsettim gözlerimi
Gözlerim, siz orda kalın bir müddet
Bir kal-u bela mahşerinde
Fettan suyuyla yıkanan
Günaha gebe kızlar
Haydi, uçurun bakışlarınızı ne duruyorsunuz
Vurun, vurun ki
Bir şehrin bahtını göz göre göre yitiriyorsunuz
Asaleti ve günahkârlığı iç içe yaşadıkça
Yerinde durmayacak hiçbir şey
Çünkü her şey aslına rücu edicidir
Her şey…

Ey bu yalnızlığın perdesini yırtanlar
Günübirlik yaşantıların cennetinde
Yarı sarhoş yarı uyanık gezen erkekler
Geceler kadar kara, ölüm kadar soğuk
Bir yalnızlık ekerler
Ölüm ve dirim arası bir basiretin arifesinde
Eston bakışlarıyla sarhoş olan bu kenti
Cehennemin hangi mekanına çekerler
Ya hayal kurmamalıyım bu kuzey ülkesinde
Ya da avazımın çıktığı kadar bağırmalıyım
Güler yüzlerini eskiten tüm insanları
Artık,
Voru’ya çağırmalıyım…

Ömrümüzün daralan bu kesitinde
Yeniden yorumluyoruz bildiklerimizi
Bir başıboş gençliğin
Her davranışına birkaç yorum ekleyip
Her sigarayı bir kahve fincanla eşleştirirken

Ağustos 2006, Voru/Estonya