Kuzeyin Buz Ağları Şiiri - Mesel Töz

Bir sarsıntıyla yıkıldı sığındığım
ellerinin çatısı.
Artçı depremler sonrası,
sırtına yaslandım,
üstüme devrilmenle oldu
devinimim.
Tüm umutlarımı ipotek ettirdim.
Haftaya çıkacağım.
İstedim ki hiçbir tanrı beni
bulamasın
dolaplara saklanırsam
sobelenirim
duâlarıma saklandım
hiç aramadılar.

Çamur yağıyor,
kırmızıya boyuyorum göz kapaklarımı
kan
her daim toprağa bakıyor.
Mezarımız yoktu ama
denizde taş sektirirdik.
Pirinçleri ayıklar
taşları ayıplardık.
İkisi de taş,
ikimiz de insan,
bazen en uzağa atılan
bazen kalabalık pazarda aranan.
Gözlerimizin ilk buluşmasını,
hatırladın mı?

Tanrılar benden korkmalı,
cennete gireceğim
hiçbir iyiliğin rüşvetini almadan.
Şeytanı da kovduracağım
hem de pabuçlarım düz taban!

Örümceğin ağlaması
ağ-laması kadar mühim değil.
Kelimelerin iki ucu var
ve güneydeki güneş
kuzey buzlarını
evvela eritebilir.