Kuzey Orduları Komutanı Şiiri - Eren İlhan

Kılıçlarım kırılırken yüreğimle
Konuşmuyordu boş yorgun ellerim
Hepsi öldüler gözü kara çocuklar
Ben yenik kuzey orduları komutanı
İşte gözlerime dolan sır insan silüeti
Ve daralan göğsüm böyle yenildi
O söylemedi hiç hep seyredildi
Olan biteni anlamaya çalışırken kendi
Sessizdi gürültülü insan gözlerinde
Ayaktaydı yine kalbi avuçlarına dolarken
Ölü ordusuna son bir kez daha bakarken
Kuzey orduları komutanı nereden bilecekti
Bağıra bağıra yükselen sessizliğe yenilirken
Sonsuzluğa akan ruhu çaresiz tükenirken
Dayan şimdi kirli kalkanına öylece uzan
Yine koynuna dolan rüzgar anlatsın olanı
Ve senden geriye kalanı, kanayan yaranı
Eğil komutan bırak, artık göremeyeceksin
Mevsimlere dönüp duracak saklı gözleri
Gölgesinde dinlendiğin dağlara bir bak hadi
Serin sularına atını sürdüğün kanlı nehirlere
Bak seninle kavga eden kör cengaverlere
Hiçbiri kaybolmadı bir yalan insan gözünde
Hiçbiri böyle gitmedi sonunu bile bile