Kuzey gözlüm Şiiri - Orhan Hatıl

dur güneş yüzüme kapandı göremiyorum
kanatları kırıldı umudun
yosun tarlalarında soğuk kaldım kuzey gözlüm
ağırdan geldi rüzgar ellerimden kaydı senin kadar ansızın
gelmeyen baharlara hasret kaldım kuzey gözlüm
öyle aşikar belki hüznün dorukları çiğ düşen sokağımda
ağlamadan yalnızlık sardı kollarımı
dağılmadan,yorulmadan aradım seni

burda değildin bir umuttu benim ki
umtsuzluktur umudun kalıntısı
umutsuzluk olmasa umut olmaz kuzey gözlüm
narin türkülere gizledim seni
hiç çıkmayacağın bir yere gömdüm seni