Kuyular ve Yusuf-2/Kuyunun hasreti...

Kalmadı mecalim...
Kapılar önünde nice açılmalar bekledim...
Nice gitmeyişler,kansız gömlekler;
ve nice kavuşmalar düşledim

oysa ki vuslatı bekleyişlermiş
ömrümün canan
bildirmediler/bilemedim

sokaklar evlere açılırmış
ve insanlar sokaklara
taş taş
yol yol hasretlere açılırken kalbim
faili malum cinayete kurban gitmiş bir yetimmiş yüreğim
ve yine bir sokak ortasında ansızın
Sağır bir köpek gibi yapışırken kaldırımlara içim
Üzülmem çünkü

Attığın her kuyudan YUSUF çıktım...
Yaktığın her atteşten İBRAHİM...

29.07.2010