Bozuldu çehreler..
sıcaktı ve çünkü bozuldu güneş...
hiçbir kuyu var mıdır derin
benim korkularıma eş...
ey çelenk
başlara takılan gölge
nifak'ı besleyen tohum
sen ağlasan
yine ben yanıyorum...
çünkü yaşamak ta ölmekte katıksız
çünkü artık uçaklar insansız
insanlar insanlıksız ve belki insafsız
çünkü artık bir babayım ben
oğlum ''kuyuda direnen can''
içimin hasatları kurur beklemekten
yüreğimde hasretlerden bir tufan...
.....
ey açlık...
intihar...
ey kaybetmek korkusu
karanlığı doğuran tohum
kuyuda bir yusuf büyüyor
ben büyütüyorum...
Kayıt Tarihi : 24.7.2010 12:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
oğlum Yusuf'a...
Kuyular Yusuf atanda kardeşti, onu çıkarıp satan da.
Kuyulardan saraylara yollar vardır giden, ama Rehberi Nebiler ve Cibril olanlar bu gidiş sırlarına mazhar kılınırlar! Rehberi heva ve hevesi olanların gideceği yer; o kuyulardan gayya kuyularına sükut etmek olacaktır.
Allah Bütün ümmet-i muhammed(sav)i bu badirlerden ve vartalardan muhafaza etsin. Aminnn.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)