Kuyudan Çıkmış Pelte Şiiri - Sevgi Keske

İçinde nur yaratmaya indiğim,
Dipsiz kuyular, canavar oldu içimde,
Ağaçlarımı çaldı,
Çiçeklerimden başladı tüketmeye,
Damladı çiçeğe zehir, zehir saçan ağzından.
Yapraklarıma dadandı ısırgan böcekleri,
Dallarım yandı ısırılmaktan.
Bir kök kaldı güzelim sarmaşıktan,
Serildi dallar yerlere pelte pelte,
Bilmem ki adam olur mu yeniden bu pelteden;
Köklerine sular dökse, faydalansa güneşten,
Okuyup soluk alsa, bilgideki nefesten?

7.7.2009