kuyuya düşmekten başka bir şey değilim
hiçbir şeye dokunamayanım bildim bunu
bildim ayrıkotlarının arasında serilmiş ceset
belki yakılıp geri verilecek toprağa
ben kuyuya düşmekten başka bir şey değilim
kendi ateşimle ısıtıyorum üşüyen tenimi
kendi ateşiyle yakup nerede üşüyorsa öyle
ateşler için odun toplamıyorum
ah ben yusuf, başka bir şey değilim.
kestirip atıyorum içimden dokunamadığım gülleri
parçalarım yahya oluyor bir bir yıkanan
babamı özlesem yeridir
babamın eskimiş bakışında tortu ve biraz tesbih,
sevdiklerini hacca gönderen bir kalp gibi
kaybettim
budur kalbim, yerinde kalbim çıkacak budur
başka bir şey değilim.
Kayıt Tarihi : 16.7.2007 08:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ağlamanın..
Yahut:
Ben, bütün kuyuların metruku,
kan ve gül ve kırk omza sığmayan tabut..
verilmemiş bir 'merhaba'
Çünkü yakıyor insanı bu u dönüşü
Bu bebeklik çağı,
Ah ben kuyuya düşen yusuf, başka bir şey değilim.
şiirsellik akıcılık ve anlatım olarak pek başarılı bulmadım
alıntı yaptığım kısım hariç çokta hoşuma giden kısmı olmadı...
tabiki şairin o an ki haleti ruhuyesi belki bu kadarını yazmaya yetmiş olabilir ama alışkın olduğumuz ve severek okuduğumuz şiirleri aratmadı desem yalan olmaz
emeğe ve duyguya saygı adına kutlarım
saygılar
TÜM YORUMLAR (15)