Kuyucak Şiiri - Yunus Koşar

Kuyucak doğusundan doğar sıcak 
Yaz gelince köşe bucak
Yeşillik etrafı saracak
Bereket, tarla tarla bahçe bahçe dolacak
Huzurun adıdır Kuyucak
Etrafında köyler görünür köyüm gibi değil
Allah bunca güzellik vermiş önünde eğil
Dostluk, kardeşlik, muhabbet verir 
Kuyucaklı olmak boşa değil
Sokak sokak gezsen toprak duvarlı mahalleleri
Elbet uzatan olur elinde bir bişi 
Dayı emmi hala teyze hepsi sanki aynı kişi
Yalnız hissetmezsin kendini tek yürektir her kişi
Suyunu içen havasını içine çeken 
Bahçesinde bağında gezen 
Üzümünden bi dene yiyen
Dünyada bahtiyar kalır Kuyucaklıyım diyen
Güneş kızıllığına bürününce tepeler
El ayak çekilip kimsesiz kalınca her yer
Bu gönül aşkı özlemle bekler 
Kuyucak bu, sevdası mı biter
Kuyucaklının dilindedir öz Türkçesi
Gençlerinin gönlündedir vatan ve millet sevgisi
Ezanı dindirmez bayrağını indirmez 
Ağzı dualıdır Kuyucaklının dedesi nenesi
Aşağı bağlarda elması yukarı bağlarda üzümü
İldirelerde keleği Aşağözlerde kirazı 
Tadındadır nohutu, arpası, buğdayı
Görmeyenler bilmeyenler gezsin Kuyucağı

29 Mart 2015