Yusuf olmanın kaderi kuyuya düşmek.
Karanlığa, sessizliğe bu yüzden aşinayım ben.
Taki uzaklardan gelen bir ayak sesiyle irkilinceye kadar.
Umut etmeyi, özlemeye, bu yüzden aşinayım ben.
Ey kuyunun başından el sallayan sevgili.
Böyle çekip gitmene alışamıyorum.
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta