Yusuf olmanın kaderi kuyuya düşmek.
Karanlığa, sessizliğe bu yüzden aşinayım ben.
Taki uzaklardan gelen bir ayak sesiyle irkilinceye kadar.
Umut etmeyi, özlemeye, bu yüzden aşinayım ben.
Ey kuyunun başından el sallayan sevgili.
Böyle çekip gitmene alışamıyorum.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta