Kuyu ve Yolcu - l - Şiiri - Yavuz Baki D ...

l.
Hep karanlığın derinliğinde söyleniyor şarkılarımız
İçimizde bir o kadar da özlem duyuyoruz ışığa
Geçmişimde ellerin sığabileceği kadar küçük oluklar
Suya hasret kalıyorum bu beyzi mekanda
ll.
Salıyorum iplerimi bilinmezliğe, bir avuç su hayalimin birikintisinde
Güneş iki dal arasında takılı kalmış gibi
Halatın her sürtünmesinde bir inilti duyulur
Her takırtıda bakraç duvara anlatır yılların iniş çıkışlarını
lll.
İnince içimdeki özlem durmadan
Boyun büküşüm bir çileye dönüşüyor yaklaşmanla
Kurumuş ve çatlamış bir hal içrek gelişin
Bir avuç ayazdan başka ne kaldı ki bende
lV.
Yinede çalıyorum kapını bu halvet mekanda
Kurumuş dudaklarıma senden gelmez mi çare
Bir serinlik kopmaz mı şavk kalbinden
İçimde kurumuş nehirlere su ver ey sevgili kuyu!
V.
Çalınmaz, kapılarım çalındı her daim kervanlarla
Halatım kopuk, bakraçım delik
Ben kurumuş içime bulamadım bir avuç su
Git kervanına katıl, bulunmaz bende dilediğin ey sevgili yolcu!