Kuyu Kazarken (Gülce-Dönence)

KUYU KAZARKEN(Gülce-Dönence)

Boğmak isterler bilsen, bir kaşık duru suda
Nifak dolu sözlerle, yalanlarında b/oğmak…
İstemezler seninde, azıcık yüzün gülsün
Gülsün sen ki cihanda, eresin bol maksuda

Ham başaklar vardır ya, hep yukarı dikilir
Bazı insanlar olgun, bazıları çok ham/ak
Kamil olan insanlar, gösterir de güler yüz
Yüz tırmık atarda ham, sözü barut dikilir

Korkar ondan el âlem, kabuğuna çekilir
Ya yakar, ya üşütür; tam anlamıyla kor kar
Görmeye çekinir be, öylesini tüm gözler
Gözler de güçsüzleri, kilosunu çekilir

Tükenir karakalem, düşüncemi yazarken
Hayal kurdum yarına, umutlarım tükenir
Kalem dedi yazmaya, çok önceden sözlendim
Sözlendim sahibimle, iştahlı bir yazarken

Yazar olmak için dün, eller kuyu kazarken
Bugün sana ne oldu, aklın sana ne yazar
Güreşe doymaz derler, pehlivansa yenilen
Yenilen kaleme gel, diller kuyu kazarken

Feyzullah Kırca
Akbaşlar köyü / Dursunbey