Kuyu ile Taht Arasında Şiiri - Kemter Abdal

Kuyuda Yusuf, tahta Yusuf birdir,
Aynadır aynaya bakan bilir bunu.
Gönül sarayının sultanı olan,
Hakikati kendinde bulur usul usul.

Bir tenhada düştüm kuyunun dibine,
Zulmet içinde gördüm nûr-u Rahman'ı.
Mısır'a vardım sultan oldum deme,
Asıl saltanat gönül divanında.

Kardeşlerin hilesiyle düştüm kuyuya,
Bilmezdim o kuyu mi'racımdır meğer.
Zindan oldu bana gök kubbesi,
Rüyalar söyledi sırr-ı müşkülü.

Kemter Abdal sorar ey dervişân:
Hangi Yusuf'sun sen, kuyuda mı, tahtta?
Gönül aynasın sil de göresin,
Bir Yusuf ki ne kuyu bilir ne tahtı!

Dergâh-ı izzette bu söz yazılsın:
"Kuyu da sensin, taht da sen!
Gönül sarayında oturan sultan,
Yusuf'u bulduysa kendidir eren!"