Kuyu Şiiri - Rezzan Ersoy

Ekinokslarım var benim..
Ruhumun üstünde sigara söndürülmüş..
Derinliklerim paramparça..
Kuyularıma ölüler atılmış,
İçimde cesetler..
Kanları bembeyaz;
Lanetlenmiş birer birer

Rüyalarım istila edilmiş
Umutlarım cephanem
Tüketilmiş! !

Ütopyalarım varmış..
Çoluk çocuk işi denmiş..
Kırmışlar oyuncaklarımı anlayacağın.ç

Sorguçlarım varmış bir de benim..
Her kavgamı, her kaçışımı didik didik eden..
Parçalarım da derinliklerimindir denmiş;
Atılmış kuyularıma..

Sonunda ne mi olmuş?
Derinlik diye birşey kalmamış ben de..
Her faniyi ölümsüz kalan bir ben..
Çözüldükçe çözülmüş...
Savruldukça bambaşka benlere,
Bürünmüş!

Sahillerine düşmüş ah bu esir şehrin..
Karışsa da kaybolsa bu deli mavinin içinde..

Ne Fayda! ! !
Hep varmış başucunda çalar saatler..
Hiç uyutmayan!
Hadi kalk ver derinliklerinden bir parça bana! !
Yok kalmadı bende artık! !
Çalıntı, kiralık olmuş düşmüş..
Uyuyan ruhların paylarına...