Kuyu Şiiri - Kerim Özkara

Bir kuyuydum ben derinliklerine kendimi saklamış
Susayan başıma gelirdi
Önce su var mı diye taş atardı,
Sonra bir kova aklıyla su alırdı
Üstü kirliydi suyumun, biraz altı acı
Kimi kiri görüp döktü suyu
Kimi içti püskürttü acı suyu
Kiminin şansına tatlı kısmı geldi, kanmadı
Kuyuyu herkes gördü de derinliği kimse bilmedi
Herkes sözümü bildi de kimse özümü bilmedi
Aklı bir kova olan benim kuyu olduğumu bilemedi...

Bir kova su alırsan bahtına ne çıkarsa onu tadarsın...
Birkaç kova su alırsan özümde ne varsa ona kanarsın...