Kuyu Şiiri - Murat Berk

Bir zamanlar bahçeli evimizde
Kuyu açmaya çalışıyorduk,
Ellerimizde kazma ve kürek
Vuruyorduk vuruyorduk,
Ufacık elim terlemiş ve nasırları da kızarmıştı.
Telaşlanmıştık
Su çıkar mı? diye
Gelip geçene soruyorduk..
Karanlığın koyuluğuna kadar
Vurduk vurduk,
Hüzünlerimizi savurduk
Ümitsizlikle sarmaş dolaş olduk,
Ve yastığa baş koyduk, uyuduk.
Sabah her zamanki güzelliğini gösterdi,
Kuyuda su sanki kaynıyor
Adeta fışkırıyordu,
Hemen ufak bir dere olmuştu
Aşağılara aka aka.
Hep düşünmüşümdür;
O kuyudan fışkıran ilk suyu yakalamalıydım
Diye,
Belki de o su
Kızıldenizde Akdenizde,
Her neredeyse şimdi özlüyorum,
Ama çok özlüyorum…

Murat Berk 1997