Kuyu Şiiri - İbrahim Şevki Karanlık

Karanlık bir kuyudayım.
Üşüyorum,
Yalnızım…
Sesleniyorum,
Sesimi duyuramıyorum.
Yusuf misali bekliyorum,
Kör bir kuyudayım…
Yukarı bakıyorum;
Masmavi bir sema görüyorum,
Gecenin karanlığında.
Ayın,
Şavkıyla aydınlanıyorum…
Bu kuyudan kurtulmak istiyorum.
Duvarlarda yosunlar,
Kayıyorum,düşüyorum…
Ayağa kalkıyorum.
Düşmeden,
Durmaya çalışıyorum.
Yosunlaaar,yosunlaar.
Kayıyorum…
Kimseye anlatamıyorum,
Karanlık kuyudan çıkamıyorum…