Dipsiz bir kuyuda düşüyorum ben
yada sana koşuyorum
öyleki karanlık
göremiyorum...
Bazen bir papatya görüyorum
etrafı ipek koza
sonra o papatyanın bütün polenlerinin
sen olduğunu fark ediyorum
ağlıyorsun...
Çemberlerin başı sonu yoktur
kuyularında...
Dipsiz bir kuyuda düşüyorum ben
yada sana koşuyorum
öyle ki karanlık
göremiyorum...
Kayıt Tarihi : 28.11.2002 00:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!