Yalnızlık kuyularından çatlak sesler geliyor
Hayır çığlık atmıyorlar.iimdat çığlıkları değil.
Can çekişlerin halsiz soluk sesleri
Kurtuluş aramayı çoktan bırakmış yorgun elleri
Karanlık gözleri ve masum kalpleri
Ezilmiş horlanmış dışlanmış
Hayatın en köhne kuyusuna öylece fırlatıp atılmış
Umuttan yorgun düşleriyle kaderine razı..
Sessiz yalnız kuyularından hayatın..
Kayıt Tarihi : 7.11.2019 07:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnsanlarla tanıştıkça merhabalarının her zaman canlı olmadığını farkedince...
Teşekkürler:)
TÜM YORUMLAR (1)