Kuyu Şiiri - Zümrüdü Anka

Siğındığım kuyuma taş atıyorlar Anne.
Limanlar yok.
Ucu bucağı yok denizin.
Ben kendi denizimi buldum Anne.
Rengi yok sadece...

Renkleri unutmuş gibiyim.
Neye baksam siyah
Neye baksam şeffaf.
Renkler hafızamdan birer birer silinip gidiyor.
Siyahın karasına gömüldü gözlerim.
Kırmızı uzaklaştıkça uzaklaşıyor sanki.
Onu unutmak istemiyorum.
Sana nede yakışıyordu.
Seviyordun biliyorum.
Bu yüzden gitsin istemiyorum gözlerimden.
Kan kırmızısına dönen , içinde gözümün bebeğine işleyen karam.
Gitme sende beni bırakıp gitme.

Kuyunun dibindeki suya karışan kanın kırmızı rengi.
Gözüme insin yaşın karası.
Gittin bir kere , bende gideyim artık.
Zamanıdır zamanı.
Sana kalsa o zaman hiç gelmeyecek.
Kelebekler de ölüyor hergün...