Kuyu Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

içimdeki çocuk gitmiyor
hangisi ben olayım
parktan parklara
şehre sığmayan çocuk mu
kırıp döken
hırçın huysuz mu
şekersiz yapamayan mı
oyuncaklarını eskiten mi
hangisi?
yoksa
kuyuya atılan yusuf'mu
olmalıyım
on iki kardeşli
yusuf kalmak
çocuk yusuf'u yaşamak
yusuf'un hikayesi ibret dolu
ailesinin en küçüğü,sevgilisi
kardeşlerinin çekemediği
hatta düşman kesildiği yusuf
baba yakub'un evine doğan güneşti
onu kuyuya attı kardeşleri
bu kıskançlığın ateşiydi
kurt kapmadı
kanlı gömlek yalandı
dipsiz sanılan kuyu
bağrına bastı yusuf'u
ıssız, kervan geçmez bir yerdi
kervan geldi,
orada uzakta bir kuyu
kalabalık suya koştu
ip salın
su çekin
suya hasret insanlar
yusuf'u buldular
çıkan su değil yusuf'tu
susuzluğunu insan unuttu
kervan kuvvet buldu
baba yakub'a ulaştı
yusuf'un kokusu
ne güzel bir çocuktu
zaman büyüttü onu
sıkıntıları güzel
hayatı güzel oldu
çocuk yusuf ailesine kavuştu
her çocuk bir yusuf
kuyularda çocuklar
ip atmak gerek
yusuf'ları kurtarmak
dünya çiçeklerini
koklamak gerek...

21.07.2004
mustafa kaya