Kuytuya Düşen Yapraklar Şiiri - Necdet A ...

O sözler ki
Nehirlerimi tıkıyordu
yüreğimi parsel parsel sulayan
Omuzlayıp hepsini
Aşırdın hiç okunmasın diye
Uzadı da uzadı eksiltili tümcelerimiz
Dalgınlık mıydı,kasıt mıydı
Ne’ydi ,bir anlam veremedim.
Ne ki,hep eksik kalıyordu içimdeki gölge
Tanımadığım somurtkanlıklar vuruyordu alnıma.
Demesem yük olacak bende
Her mevsimi senin sıcaklığından,kahverengi
düşlerinden ,serin ellerinden derleyip
şiirlerime imge diye taşıyordum
Birden kocaman bir ova seriliyordu yarınlarıma
Bütün kırılganlıklarımı en kuytu yerlerine
savuruyordum bozkırların
gece gündüz demeden kafama estiğinde sende
havalanmaya,bütün kılcallarında dolaşmaya geliyordum
Nasıl da tükenirdi yangılarım,sancılarım
çoğalan iç çekişlerim
Yaprak aralarına gizlenen gökyüzüydü sesin
Koynuma destelediğim rüyalarımı örerdi bakışların
Suları kavuran körpe kıvılcımlar serpilirdi bedenime.
Nasıl da harelerdin beni saatlerce
Öylece vurup gittin
Çölleşen dağ başlarından topladığım
İncecik anılarımızla beslediğim acılarımı
Oysa her şey başının altından çıkıyordu
İçine siniyordu demek ki tutkuların
Hiç kıpırdamadan
Ve hiç harf bırakmadan rolünü biçiyordun aşka
Şikayet dilekçeleri yazıyor yırtıyor yazıyor yırtıyordum
Kime göndereceğimi bilmediğimden
Burkuldukça yüreğim
daha derinden sürüyordun hasretimi
Bilmiyor muydun
Duyumsamıyor muydun ürküttüğünü
Ve nereye sürdüğünü damarlarımdaki tayları?
Kaçıncı yaprak kuytuya düşüyordu baharlar gelmeden?