Kuytularda kalan hatıralar

Geçmiş, bir fısıltı gibi dolanır ruhun odalarında,
Kuytularda saklı kalan hatıralar, sessizce yankılanır.
Zamanın ince dokunuşlarıyla tozlanan anılar,
Parça parça gelir bazen, birleşememenin hüznüyle.

Bir resim, solgun bir mektup, unutulmuş bir melodi,
Hepsi saklanır hafızanın derin köşelerinde.
Ait olduğu yeri bulamayan bir rüzgar misali,
Hatıralar gelir, kalbin o ince teline dokunur.

Ve hüzün, usulca kanar geçmişin yaralarında,
Bir anlığına sarar seni, sonra yine çekilir,
Kaybolur zamanın sisli dehlizlerinde.
Ama bilirsin, hiçbir şey tamamen gitmez,
Unutulmaz ne varsa, hep orada bekler.

Gözlerinde bir buğu, dudaklarında bir eski şarkı,
Geçmiş, hep bir adım ötededir, fısıldar sana.
"Unutmak istemediklerin, hep seninle," der,
Ve yeniden başlarsın hatırlamaya,
Kaybolan anların sessiz yankısını dinlemeye.

Bazı geceler, yıldızların sönük ışığında,
O anılar geri döner, kalbine düşer bir ateş.
Bir tebessüm bırakır dudaklarında ya da
Derin bir iç çekişte bulur seni,
Geçmişle bugün arasında sıkışmış.

Ve anlarsın ki, her hatıra bir izdir,
Bazen iyileşen, bazen hep kanayan.
Fakat her biri, seni sen yapan birer parça,
Kayıplarla, özlemlerle dokunmuş bir hikaye.
Geçmiş, seninle yaşar, seninle nefes alır,
Ve her yeni gün, eski bir yarayı şefkatle sarar.