Kuytuda Bekler Yüreğin Çağrısı

Kuytuda kalan vedaydın sen;
Ulu bildiklerimin içinde vazgeçemediğimdin
Bulup bulup sakladığım manalardaki inançtın
Dünyaya bıraktığım şiirlerin arasında kalmış son bir hece
Yürüyemediğim yollarda dönüpte bakamayacağım yarınlardın sen.
Kuytuda durulan kavgamdın sen;
Sesini duyduğumda yaşamın kaldığı yerden devamıydın
Yorgunluğumu yasladığım duvarlarda soluklanışım
Ekmeğin buğusunu taşıyan asi bir rüzgardın
Kelebekleri bir gün için uçuşturduğum gökyüzünde
Arta kalan yaşama sevincimdin sen.
Kuytuda tükenen ömürdün sen;
Yıllar,yollar çoğalsa kaybolmayan çocukluğumsun
Kendimden kaçıp kaçıp sığındığım yanlızlığımdın
Sorup sorup kaybettiğim adreslerdeki koskoca bir kent
Ölümler uçurumlara sıralandığında tutunduğum dalımdın sen.
Kuytuda kanayan çağrımdın sen;
Dipsiz kuyularda boğulurken ipin ucundaki çığlığımdın
Yaşayamadıklarımızdan kendimi çıkardığımda bir fazla kalandın
Pınarlar kesildiğinde dağların göğsüne kar tanesi olup düşendin
Ölüm,yanlızlık,veda ve dağlar da olsa aşkın bıraktığı
Hep kuytuda bekleyen yüreğimle susturamadığım çağrımdın sen.