Kuytu Köşede Duran Adam Şiiri - Ali Kutay

Ay ışığı gecenin karanlığında
Hüznüm boy gösterir ıssız sokaklarda
Ağlar yalınayak merdiven altında
Kuytu köşede duran o adam

Geride bıraktığı mutsuz yuvasını
Ekmeğe verirdi kalan parasını
Yar dedirten o aile sancısını
Kuytu köşede duran o adam

Elinde sandığı ile bastonunu
Tutarken evinin hasret yolunu
Aç iken düşünürdü o torununu
Kuytu köşede duran o adam

Gece yağar sokakta yağmur ile kar
O hasta haliyle yuvasına bakar
Çektiği cigara dumanı iç yakar
Kuytu köşede duran o adam

Susar kendi haline deli dediler
Sorunun ne olduğunu bilmediler
Yaşayan o insana öldü dediler
Kuytu köşede duran o adam

Ne sevda benimkisi ne de ayrılık
Ne anlatır sevdayı o bir asırlık
Yoksa onun sonumuydu o mezarlık
Kuytu köşede duran o adam

Dediler mazide sevdası belirir
Körpecik yaşamını diller söyletir
Her an onun yaşamına son verilir
Kuytu köşede duran o adam

Saklardı cebinde o son mektubunu
Düşünürdü sonunun ne olduğunu
Sevgiden şefkatten uzak olduğunu
Kuytu köşede duran o adam

Yaktığı sigarası elinden düşmüş
Ay ışığı altında kendini büzmüş
O garip dedikleri donarak ölmüş
Kuytu köşede duran o adam

Soğuk gecede ağlardım sevdasına
Gözyaşım akar gider dudaklarıma
Öyle bir an ki o an sormayın bana
Kuytu köşede duran o adam