Yürüyorum İstanbul'un ücra bir semtinde
İnsanlar ölüyor şehrimin kuytu köşelerinde
Yurdumu işgal etmiş cehalet denen yaratık
Bunca iyilik ve sevgi hani nerede?
Çocukluğum gelir aklıma, hüznüm daimi
Yine aynı şehrin sokaklarında anılarım baki
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta