Kuytu Karanlık Şiiri - Bülent Baysal

KUYTU KARANLIK

Hırsın hırkasını giymiş zaman
hayel nedir hakikat nedir
zamanın neresinde durur akrep ve yelkovan
neresinden seslenir
kuytu karanlık bir sokak
yağmurda üşümüş ürkek serçe
ne fazla geç, ne çok erken derken
kızıla boyanmış gelincik şafağında
umutsuzluk künyesine kazınır faili meçhul

Korkunun esareti sinmiş geceye
ihanetin sözcülüğüne soyunmuş
kendi egosunda ayağı yerden kesilmiş
geçmişten gelecege baş belası cehalet
demir ökçelerden çıkan kıvılcım
arafta kalmış uyuyan yılan
bir sonraki dolunaya kadar kaç med cezir
istemsiz yağmurlar ıslaklığında
vakit tamam dediğim yol ayrımlarında
saga bulutları, sola güneşi aĺıp
közler küllenmeden varır mı denizlere

Bülent Baysal