Kuytu enginliğinde bakışların!

Her bir yudumla
İçime çektiğim yalnızlığı
İçerken

Serinliğin
Gecesinde bakıp
Öylece kalmaktayım

Yüreğin
Bir kez süzülürse
Martılar eşliğinde
Her gelen vapur
Gölgesinde
Seni anmaktayım

Demir parmaklıklar
Şahidimdir
Ama susuyorlar

Gözlerimde küllenen
Umutlara
O an salınarak
Yıldızlar sarkıyor

Hüznün
Nağmelerinde kalarak
Senin
Yokluğunu anlatıyor
Gökyüzü hıçkırarak

Uykusuz yüreğine
Bir yastık
Olmayı dilerken

Kiraz dudaklarından
Süzülen
Kelam bir şiirken

Sen
Hiç hüzün bulutlarından
Kurtulamıyorsun

Uzaklarda
Acıların içinde
Sabır elbiseni dikerken

Sen kaldır artık
Vuslat türkülerini
Kirpiklerinden

Ayazlarda bekleyen
Yüreğime
Bir kez olsun sarıl

Dağların
Kuytu enginliğinde
Bıraksın seni kahır

Sarıl be gülüm
boş ver sen
Kime hasretsen
Yeter ki ona sarıl

Sen
Baharlara
Gülümseyerek
Bakıp şakıdığında

Karakışların
Kendiliğinden
Seni
Terk edeceklerdir

Yüreğini
Darağacın karartısından
Koruduğunda
Karanfillerin
Menekşenin
Huzuruna kavuşacaksın

Umuda tutunmuşken
Güllerim yansın
Senin avuçlarında

Bırakmasın
Senin melalinde
Kalıcı bir iz
Sen istemede

Karanlıklarımda ki
En değerli
Yoldaşımdı mısraların

Hafızamdan silinsin
Yüreğimi terk etsin
Hep sensiz günlerim