Bazen insan dalıp gidiyor işte,
Bıkmadan usanmadan çalışarak, topladığı o elma şekeri tadındaki,
Kaybolan yitip giden umutlarını, tekrar bulurmuyum acaba diye.
Sonra uzanmaya çalışıyor o gökyüzüne, bin bir umutla, bir kez, bir kez belki yakalayabilirim diye,
Sanki kıpkırmızı elmayı dalından koparır gibi, kaybolan hayallerle birlikte,
ellerimle tekrar toplarım belki diye.
Oysa, o güzelim umutlarınızı ve hayallerinizi, başkaları çoktan gasp etmiştir bile bile.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta