Kuyruklu Yıldız Şiiri - Ümit Karaman

Bazen insan dalıp gidiyor işte,
Bıkmadan usanmadan çalışarak, topladığı o elma şekeri tadındaki,
Kaybolan yitip giden umutlarını, tekrar bulurmuyum acaba diye.
Sonra uzanmaya çalışıyor o gökyüzüne, bin bir umutla, bir kez, bir kez belki yakalayabilirim diye,
Sanki kıpkırmızı elmayı dalından koparır gibi, kaybolan hayallerle birlikte,
ellerimle tekrar toplarım belki diye.
Oysa, o güzelim umutlarınızı ve hayallerinizi, başkaları çoktan gasp etmiştir bile bile.
Ve sen, yine her şeye rağmen tekrar tekrar dalarsın uzaklara, kullanıldığını bile bile,
O masum tertemiz elma şekeri tadındaki, çalınan gasp edilen umutlarını, yakalarım diye.
Sonra Tertemiz bir akşamda, yıldızlı semalara doğru baktığın her saniyede,
Acaba kayarak sonsuzluk ta kaybolan, o kuyruklu yıldız ben miyim acaba diye
Gazeteci/yazar Ümit Karaman