ayakları olmayan
kuyruklu yıldız gibi
yola çıktıgımda babam
otuz yaşındaydı
ben daha eksi yıllarda
ben yoktum ama şiir vardı
yeni bir kuyruklu yıldız
şairlere ilhamdı o yıllarda
güvercinler kur yapıp
tek ayagında döndüğü
martıların aşk derdinde
çığlık çığlığa uçtuğu
rüzgarların bulutları uçurduğu
sert bir sonbahar karşıladı
eylül sabahının güneşi
yükselmeye çalıştığı saatlerde
dünyanın havasından tattım
anamım sütünden yazdığım
ağlamak oldu şiirin adı
okumam yoktu ama sesim
odalarda çınladığı yılların
hatırlamadığım günlerinde
var ile yok un arasındaki
hayat adlı romanında ben
şiir olup yaşamayı seçtim
yıllara mısra ömrede aşk dedim
geceleri gündüzleri sevdalara verdim
herşeyimi önüne serdiğim
sevdadan yana oldu hep derdim
Kayıt Tarihi : 21.5.2009 10:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!