Kuyruk yıldızın kopunca dünyam yok ...

Gidişin ölmüştü, kalışın mumyalanmıştı.Yaşanırlık yeniden canlanıyordu.
Duruşun, duruşu bozulmuştu.Bilinmezliğin kolyesi düşmüştü algılarında. Kendinden geçmişliğin geçmiş zaman perisi gibi uzaklaşıyordun masalımda.
-İnsan sevince masal gibidir. Her gece onu hayal etme masalıyla uyur. Uzlar yıldızlara kadar uzar.Gece biter, masal bitmez. Masalındaki peri için yaşar insan severken. Hayat, cadılığını çok sonra gösterir.
Şimdi o ömrünü sunduğun Keloğlan, gittikçe k’elleşiyor. Bütün padişahların kızları bana varmak için sırada.Sıra kuyruk yıldıza kadar uzanmakta.
-Bilirsin giderken seni kuyruk yıldıza bağladım.Kuyruk yıldız koptu ilk kez.Gözümle, özümle, acımla, derdimle, özlemimle, her şeyimle yaşadım.
-Gerçekten kuyruk yıldızın kopunca dünyam yok oldu Bennara