Kuyruk yıldızın kopunca dünyam yok ...

Gidişin ölmüştü, kalışın mumyalanmıştı.Yaşanırlık yeniden canlanıyordu.
Duruşun, duruşu bozulmuştu.Bilinmezliğin kolyesi düşmüştü algılarında. Kendinden geçmişliğin geçmiş zaman perisi gibi uzaklaşıyordun masalımda.
-İnsan sevince masal gibidir. Her gece onu hayal etme masalıyla uyur. Uzlar yıldızlara kadar uzar.Gece biter, masal bitmez. Masalındaki peri için yaşar insan severken. Hayat, cadılığını çok sonra gösterir.
Şimdi o ömrünü sunduğun Keloğlan, gittikçe k’elleşiyor. Bütün padişahların kızları bana varmak için sırada.Sıra kuyruk yıldıza kadar uzanmakta.
-Bilirsin giderken seni kuyruk yıldıza bağladım.Kuyruk yıldız koptu ilk kez.Gözümle, özümle, acımla, derdimle, özlemimle, her şeyimle yaşadım.
-Gerçekten kuyruk yıldızın kopunca dünyam yok oldu Bennara

-Yeniden, gömüldüğün yüreğinde kendime gişeler oluşturdun.

Düşlerimin filmi oynanıyordu. İkimizin yerine, oynamaktan, ikimiz yerine sevmekten sıkıldım.

Koynumda açılmamış güllerin kokusu var. Dikenleri sinemde simlenir.

-Mevsimlik işçi, ya da göçmen kuşlar gibi sensizliğin mekanlarındayım.Amaçlarımı mutlu etme çabasındayım.
Bir yanım yar, bir yanım yara giden yar yolu.
Bir yanım yara, bir yanım yaranın iyileşme solu.

-Yokluğunu anlatamayan, yolluğumu dolduramayan yalnızlık bahçıvanıyım. Güllerin ile sözsüz illerin arasında kalmış zamanlar
Marabasıyım.Ekilmiş yar yoluna..

-Bir film gibiydim ilim sonrası yaşanırlığa. Şeritlerinde şuurum, akan ekranda sözlerin, gözlerin özlerin.Özlediklerim alt yazılı olarak okunmakta.Renkli düşlerim plazada öyle akıyordu.

*Ayrılma sahnesi olmayan film, ya da dizileri izlemez oldum.Ben kendimi ayrılan herkesin yerinde bulur, onlar ağlarsa ben de ağlarım.
-Son kez arka bakmaların anındayım. Son kez bakışının filmi gişe rekorları kırıyor içimde. Sanki bir gün dönecek gibi, sanki bir güne sığmayacak gibi duruyordun.

Gözyaşının gizli reklamı vardı son damlanda. Bir kadının damlasında gizli hüzün, acı, reklamı var.Reklamın amacı aslında sevmektir.İnsan sevdiğine ağlar.

Reklam aralarında, renksiz sözlerini sayıkladı hayatın sırrı.

Bana ateşi sordu sevmek.Dedim ki sevince ateş sevmenin içinde.İnsan yanıyor,insan alevlere ders veriyor.
Sonra küllerin kuyusunda pullanır.İsimsiz kalmış bir çocuk gibi, işsiz kalmış bir baba gibi, evladı göğsünde alınmış bir anne gibi,fabrikasını kaybetmiş bir zengin gibi, sevmenin ya da ondan ayrılmanın tanımsız acısında kalıyorsun.

İlk son bakışın düşman gelen kurşun gibi vicdanımı öylece vurdu.Her damlanın kurşun izi var bahtımın tahtasında.
Grisini giymiş gergeflerin gecesine sarılmış bir gecelik gibiyim.

-Gecelik , korkuluk gibi, içindeki ben miyim, yoksa içini boşaltınız yaralı mı bilemem.

-Sabır tespihlerinin teşbihinde betimleye betimleye bitiremediğim cemalin hala ilk gördüğüm gibiye döndü mü?
-Son gördüğüm seni ben de sevmem şimdiden söylemeleyim.
-İlk gördüğüm, güleç bir ceylan gibiydin.Yüzünde aylar uyurdu.Beyazlık teslim olmuştu güzelliğine.Teninde uyumuştu dokunuşlar. Sarılışımızın sarılma fiili yanımızdaydı.Tebessümlerinle aydınlanıyordu içimdeki çocuğun evi. Kendime gelip sana geliyordum. Benlik aşısı olmuş güzel algılar şerbetindeydim.Şuuraltının şiiri oluyordun.İmgelere teslim ettiğin susamış dizelerimi besliyordun ilginle.

Şimdi sende kalmış dünyamın uydusu ay yüzünün gelgitlerinde raks eden perinin çıplak sahilinde
-Yamacında kaldığım, amacın amcası olmuş anı yaşamak çok karlı. Yarin yoksa her duygun zararda.
- Suskunuz.
*Bitkiniz.
Gelişlerin istasyonlarında raylar gözünü kapatmış.
Bu yolculukta makinist yok.Umutsuzlar parkında indirdi beni hayat.
-Can kırıklarının salıncağına binecektim, s’alıncak da kırılmış.

-Ömür gömleğimin sol düğmesi kırılmış, yeni düğme hangi yürek terzisinde bulunur ki?
*Bir düğmesi açık gömlek gibiyim.İçimi gören güzellerden korumalısın yar.
-Dilsiz dudaksız cümlelerimle öpüşen yükleminin öznesiyim. Bu özüme kadar gider.
Bu yüzden, yüzünden okuduklarımı senden başka kimse anlamayacak.Gel anlaşılmış bir söz gibi dur sevda yerimde.