beyaz bez parçalarına sarılmış
bebeklerin ölü bedenlerini
babasının ellerine bırakıverdiler
kuvözde virajı almaya çalışan
yaşam mücadelesinde
yenik düşen bebeler
cahilliye döneminden kalma
insanların ellerinden
sofra bezi silkeler gibi
yada bir zehirleme operasyonundan
artakalan haşaratların
mekândan sokağa atılması gibi
atıldılar zavallı babanın kucağına
belliydi taş kesilmişti kalpleri
haince bakan donuk gözleri vardı
bu insanların
ellerinin arasında evlatlarının
ölü bedenlerini taşıyan adam
yaşlı gözlerle
kendisine uzatılan mikrofona
hayallerinden bahsetti
güzel beşikler
pembe battaniyeler
bebek resimleri ve çizgi film
kahramanlarıyla bezeli
duvar kağıdı kaplamalı oda
ama şimdi utanıyordu
sigortalı olduğundan utanıyordu
anlatıyordu
ne olursa olsun sigortalı bir iş olsun
parası az olsun
önemli değil böyle bir iş olsun
ona öyle demişlerdi
ama o şimdi
sigortalı olduğundan utanıyordu
röportajı yapan gazetecinin gözleri
hani o 'be ablası iyi olacak inşallah'
diyen kadını aradı
ama bulamadı
belki daha hala izmir'de
torunlarının hayırlı haberlerini
bekliyordu
..................
hastanenin ücra odalarında
konuşuyordu taş kalpli
donuk gözlü insanlar
genelev gülüşü atıyordular
biri diğerinin kalçalarını çimdikliyordu
'ne diyor kız manitan
fıs fıs telefonda' bana da söylesene
......................
kuvözde yaşamını kaybeden çocuklar
izmir'e defnedilmeye giderken
Kayıt Tarihi : 6.12.2006 22:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!