Mondros Mütarekesi’nden (30 Ekim 1918) hemen sonra, Batı, Güney ve Güney Doğu Bölgelerimizi işgale kalkan düşmanlara karşı milletimiz, yıllarca süren savaşların etkisiyle yorgun ve bitkin bir durumda iken, her türlü olumsuz şarta ve imkânsızlıklara rağmen, kanında bulunan vatanseverlik duyguları ile savaşmaya başladı. Her yaştan sivil erkekler yurt savunmasında askerlerle yan yana savaşıyor, kadınlar ve çocuklar da savaş meydanlarına cephane, malzeme ve erzak taşıyorlardı. Yurt savunmasında, bölgesel olarak savaşan Kuvayi Milliye, düşmana çok büyük kayıplar verdirmesine rağmen düzenli bir ordu halinde değildi, acilen düzenli ordu haline getirilmesi gerekmekteydi.
4 Eylül 1919 da toplanan Sivas Kongresi’nde bu durum görüşülmüş, değerlendirilmiş ve o zamanlar Ali Fuat Paşa, Batı Anadolu’daki Kuvayi Milliye Komutanlığına getirilmiş, Mustafa Kemal de cephedeki hareketlerden Heyet-i Temsiliye’nin haberdar edilmesini emretmiştir.
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
